"Mavi"ydi ya hani,
Zaman zamanda "yeşil",
Ve ilk baktığında gördüğü "makas"ı kapmıştı ya doktorun elinden...
"Çekeceğiniz var" lafını ilk o zaman duymuştunuz ya hani...
Sonra "ela"ya çaldı...
Biraz da "kehribar"dı sanki,
Güneşin vuruşuna göre işte...
Ama o "makas"ı unutmadı yine de...
Çünkü o "makas";
"Başlangıç umudu"ydu,
"Bağları" her ne kadar kesiyor gibi görünsede "sağlamlaştıran"dı...
"3 günlük maratonun" sonuydu birazda...
Ve tam öğlen 12 sularında "kavuşturan"dı;
Onu hayata, hayatı da ona...
Ve öyle teşekkür ediyor ki;
Onu bugünlere taşıyanlara...
Düşün bu satırlar hiç bi' şey kalıyor...
Ve yeniden "merhaba" diyor gülümserken;
"İçinde biraz olsun 'mutluluk kırıntısı' olan tüm insanlara"...